Een speciale legereenheid kreeg de opdracht om de locatie waar een Ufo was gecrasht te onderzoeken en vervolgens te ontruimen. Het was best lastig om bij het Ufo-wrak te komen, want die bleek in een nogal afgelegen en moeilijk toegankelijk gebied te liggen. Eenmaal op de plaats van bestemming zagen de militairen vlakbij het Ufo-wrak diverse lichaampjes liggen van buitenaardse wezentjes die de crash niet hadden overleefd.
Één van de militairen kreeg direct het gevoel dat hij naar een andere plek moest gaan. Even verderop zag hij, vlak voor een heuvel, een gewond, maar nog levend buitenaards wezentje in het zand liggen.
Het wezentje keek hem verdrietig aan en vroeg hem telepatisch: ‘Neem me mee! Ik zal er voor zorgen dat wij hier ongezien – dmv een soort ‘onzichtbaarheidsmantel’ – weg kunnen komen.’
Deze boodschap kwam zó sterk en duidelijk bij de militair binnen dat hij er wel naar móest luisteren, dus tilde hij het gewonde wezentje heel voorzichtig op. Vervolgens vroeg de stem in z’n hoofd hem om het wezentje naar de achterkant van de heuvel te brengen.
Toen ze eenmaal veilig áchter die heuvel – oftewel buiten het zicht van de andere militairen – waren, maakte zich boven hen in de lucht een Ufo zichtbaar. En het volgende moment werd het gewonde wezentje ‘opgestraald’ in die Ufo.
Het vreemde was dat de militair – die het ene moment nog met het gewonde wezentje in z’n armen áchter de heuvel stond – direct na het ‘opstralen’ van dat wezentje zich weer bij zijn collega’s en het Ufo-wrak bevond?!
Zijn collega’s hadden hem maar even ‘gemist’ en informeerden of hij verderop nog iets van belang had gezien of gevonden, hetgeen de militair ontkende.
De militairen wilden starten met de opruimwerkzaamheden, te beginnen met de lichaampjes van de dode wezentjes, maar toen bleek dat die allemaal waren verdwenen?! Daar begrepen ze helemaal niets van, dat kon toch helemaal niet?
Nog geen paar minuten geleden hadden zij de levenloze wezentjes naast het Ufo-wrak zien liggen, en nu waren ze allemaal weg? Spoorloos verdwenen in het niets? De hoge militairen werden ingelicht over deze bizarre gebeurtenis, waarna ze de opdracht gaven om nogmaals met man en macht te zoeken naar de lichaampjes van de buitenaardsen.
Tijdens die intensieve zoekactie verschenen er plotseling, en vanuit het niets, meerdere felle lichten in de lucht boven de locatie.
Het leger zette direct een paar straaljagers in om die bijzondere lichten te onderzoeken, waarna er al gauw een ‘kat-en-muisspel’ ontstond tussen de straaljagers en die, zich supersnel verplaatsende, lichten. Maar toen doofden plotseling die lichten, en was er niets meer te zien behalve de (naar hen op jacht zijnde) straaljagers.
Eind goed, al goed zullen jullie denken, maar deze gebeurtenis had nog een mooi vervolg, want de militair die het gewonde wezentje had gered kreeg niet lang daarna meerdere visioenen over prachtige, ‘andere’ bewoonde werelden.
Dankzij die visioenen kreeg hij nieuwe inzichten waardoor zijn denken veranderde en hij zich steeds minder thuis voelde binnen het leger.
En na een paar maanden besloot deze militair om het leger te verlaten, omdat hij niet langer in dienst van het leger, maar ‘in dienst van de mensheid’ wilde gaan werken.
Veel liefs, Ans
