Een kleine verkennings Ufo, met daarin één buitenaards wezen, stortte neer op de Aarde. Hoewel ernstig gewond overleefde het buitenaardse wezen de zware crash. Communicatie met z’n eigen volk bleek onmogelijk omdat alle apparatuur kapot was, maar gelukkig kon dit wezen de energie van de Zon tot zich nemen om in leven te blijven.
Even verderop zag hij onder aan de berg een klein huisje, en met veel moeite wist het gewonde wezentje dat te bereiken. In dat huisje woonde een oude, doofstomme man. Deze man kon dus niet horen of praten, maar wat hij wel kende was ‘beeldentaal’, en op die manier kon hij heel goed communiceren met de dieren en de bomen, eigenlijk met alles wat leefde.
Hij woonde daar alleen en was volledig zelfvoorzienend, dus hoefde hij nooit naar het dorp te gaan voor boodschappen of iets dergelijks. Toen het buitenaardse wezen op zijn deur klopte deed de man gelijk open, want hij wist op voorhand dat hij bezoek zou krijgen.
De oude man en het wezen communiceerden met elkaar door middel van gedachteoverdracht. Het wezen vertelde dat hij ‘van de sterren’ kwam, maar dat zijn ruimtescheepje was gecrasht, waardoor hij niet meer terug kon naar zijn volk.
De oude man nodigde het wezen uit om binnen te komen en wees hem een plekje om te gaan zitten, opdat hij z’n verwondingen kon bekijken. Even later ging hij kruiden zoeken om de wonden te behandelen en maakte hij een heerlijke kruidenthee waar van alles in zat om het helingsproces te bevorderen.
Hoewel het buitenaardse wezen die kruiden eigenlijk niet nodig had voor z’n genezing – daarvoor kon hij immers de energie van de Zon tot zich nemen – was hij toch heel blij met de onbaatzuchtige hulp en het onderdak dat deze man hem bood.
De oude man vertelde het wezen dat de mensen in zijn dorp bang voor hem waren, omdat hij doofstom was en dus niet met hen kon praten, maar dat hij wel heel goed met de dieren en de bomen kon communiceren.
Hij stelde voor om, wanneer het buitenaardse wezen weer opgeknapt was, samen met alle dieren zijn volk – dat daar hoog boven de sterren woont – op te roepen, opdat zij het gestrande wezen weer op zouden komen halen.
En zo geschiedde. Echter, het bijzondere was dat dit alles in volledige stilte gebeurde, dus puur en alleen met beeldentaal en gedachtekracht, maar toen er op een dag een Ufo boven het huisje zichtbaar werd, ontstond er een kakofonie aan geluiden van alle dieren; vol enthousiasme verwelkomden zij de Ufo die het buitenaardse wezen kwam ophalen.
Vlak voor vertrek kreeg de oude man als dank voor z’n onbaatzuchtige hulp een hele mooie, bijzondere steen van het buitenaardse wezen, en niet veel later kwam hij erachter dat hij dankzij die steen heel gemakkelijk kon blijven communiceren met z’n buitenaardse vriend.
Veel liefs, Ans
