Ik ‘zag’ een oudere militair, en aan zijn decoraties te zien was hij een hoge pief in het leger. Zijn uniform was behangen met militaire decoraties als beloning voor zijn vele heldendaden en bewezen moed – of was het hoogmoed? Deze hoge militair had gedurende zijn carrière het commando gevoerd over diverse manschappen, en had hen vanuit zijn functie meer dan eens opdracht tot doden gegeven (en dat is blijkbaar een heldendaad?!)

Op een geheime militaire basis had deze hoge militair in het verleden buitenaardse wezens gezien – hij was dus op de hoogte van hun bestaan – maar dat was toen en nu nog steeds een groot geheim!

Nu, zo vlak voor z’n pensioen, was deze militair weer terug op diezelfde geheime basis, want het zou een bijzondere en speciale dag worden. Die dag zouden namelijk een paar buitenaardsen, na een langdurige gevangenschap, worden vrijgelaten; deze wezens mochten dit militaire complex weer verlaten en terugkeren naar hun eigen planeet.

De hoge militair was erg trots op z’n militaire loopbaan, en vond dat hij best wel een bijzondere beloning ter afsluiting van zijn militaire carrière had verdiend. Hij had kunnen regelen dat hij – vlak vóór het vertrek van de buitenaardsen – even met hen mee mocht reizen in hun Ufo.

En zo geschiedde, tenminste dat dácht de hoge militair. Hij dacht een mooi en interessant reisje in een supersonische Ufo te gaan maken, maar de reis verliep heel anders dan hij had verwacht.

De buitenaardsen wisten namelijk heel goed wie hun Aardse gast was. Zij wísten dat deze man complete steden had laten bombarderen en dat hij meer dan eens opdracht tot doden had gegeven, dus in plaats van hem te ‘eren’ met een mooie Ufo-vlucht toonden de buitenaardsen hem diverse films aan boord van hun Ufo.

Door middel van deze films en beelden kon de militair niet alleen zíen wat de verschrikkelijke gevolgen van zijn bombardementen waren geweest voor de mensen, dieren en de natuur, maar ook vóelen wat dat met hen deed.

De hoge militair voelde de intense pijn en verdriet van alles en iedereen die de bombardementen hadden meegemaakt, en dat was zo’n hevige ervaring voor hem dat hij de buitenaardsen smeekte om de beelden te stoppen: hij kon de pijn niet langer verdragen.

Even later zetten de buitenaardse wezens de militair weer af op de geheime basis, waarna ze snel vertrokken. Na deze bijzondere Ufo-vlucht had de militair veel stof tot nadenken, en kwam hij tot de conclusie dat hij z’n levenswijze wou veranderen.

Ik heb mogen ‘zien’ dat deze gepensioneerde militair de rest van zijn leven heeft gewijd aan het helpen van vele oorlogsslachtoffers, waar en wanneer hij maar kon ….. een mens is dus nooit te oud om tot inkeer te komen!

Veel liefs, Ans