Op het dak van een huis zat een prachtige zwarte raaf, en vlak voor hem zweefde een bol van Licht. De raaf zat daar geduldig op de rand te wachten, want hij had binnenkort een hele belangrijke taak te vervullen. In het huis onder hem was nl. een ernstig ziek kindje bezig om zich ‘los te maken’ van z’n zieke lichaampje; het leven op Aarde zat er voor hem op, de lesjes waren geleerd.
Niet veel later steeg de vrijgekomen Ziel van het overleden kindje naar boven en de wachtende, wijze raaf ving hem liefdevol op en nam hem onder z’n hoede. Hij vloog met de Ziel richting de Hemel die, zoals jullie waarschijnlijk weten, overal om ons heen is.
Tijdens zijn korte leven was dit kindje bevriend geraakt met de zwarte raaf; hij gaf hem en de eendjes altijd te eten. Maar nu was voor de raaf de tijd aangebroken om z’n kleine vriend los te laten, dus bracht hij de Ziel van het kindje naar de dimensie waar hij moest zijn. Daar werd het jongetje eerst liefdevol opgevangen door z’n overleden familieleden waarna hij werd opgenomen in het Hemelrijk.
Na z’n verblijf in het Hemelrijk zal de Ziel van dit kindje weer een kans krijgen om ergens op de Aarde – of misschien wel op een andere planeet – te incarneren. En ook dan en daar zullen er mensen, dieren of wezens zijn die hem met alle Liefde zullen ontvangen en begeleiden. Dat komt doordat hun Zielen voor altijd en eeuwig met elkaar verbonden zijn, waardoor zij dus steeds in groepsverband incarneren om, al of niet, hun lessen gezamenlijk te leren.
En de raaf? ….. die vloog weer terug naar de Aardse dimensie.
Veel liefs, Ans
