Tijdens een uittreding bevond ik mij opeens in een eeuwenoude grote kerk. In die kerk hing een onaangename sfeer, en ook een nare, bedompte lucht (ik denk van de lichamen die daar onder de kerkvloer begraven lagen).
Ik liep door het middenpad naar voren, en opeens verschenen er, overal vandaan, overleden entiteiten. Zij vormden een kring rondom mij, hetgeen ik als zeer onaangenaam ervoer.
Ik probeerde een gesprek aan te gaan met deze, nog niet bewuste entiteiten, en vertelde hen dat ze allemaal overleden waren, en dus op zoek moesten gaan naar Het Licht. Sommige van de entiteiten reageerden daar zeer verontwaardigd op.
Ik ving wat flarden op van hun gesprek, en hoorde ze zeggen dat ze zeker niet dood waren maar leefden, want ‘…. we zijn hier toch met z’n allen bijeen?!’
Ik vroeg de entiteiten of ze, in plaats van nog jaren en jaren in deze sombere kerk te verblijven, toch niet liever naar het Hemelrijk – naar daar waar het mooi, licht en aangenaam is – wilden gaan? Er ging een gemompel door de groep, waarna ik een paar van de entiteiten zag verdwijnen; ze losten als het ware op.
De achtergebleven entiteiten twijfelden maar bleven uiteindelijk toch liever in deze, voor hen zo vertrouwde, oude kerk.
Ik liep richting de kansel en vroeg de overgebleven entiteiten of ze mij wilden volgen.
Toen ik voor de kansel stond en omhoog keek, zag ik daar, hoog in het gebouw, een paar prachtige glas-in-lood ramen, en vlak bóven die ramen verscheen een groot Licht. Ik vroeg de entiteiten of zij dat bijzondere Licht ook konden waarnemen.
Toen zij daar bevestigend op reageerden vertelde ik hen dat zij naar dat Licht toe konden vliegen, en ja hoor, één voor één vlogen ze naar dat prachtige, Liefdevolle Licht, waarna ook deze entiteiten als het ware oplosten in Het Licht.
Eindelijk, na lange, lange tijd waren deze entiteiten bevrijd van de Aarde en opgestegen naar Het Hiernamaals.
De reden waarom ik dit in een visioen heb mogen zien is omdat nú de tijd aanbreekt dat álle nog aardgebonden entiteiten – ook zij die misschien al eeuwen in een oud huis of gebouw ‘vastzitten’ – het Aardse los kunnen laten om eindelijk op te stijgen naar Het Licht!
Veel liefs, Ans
Helaas zijn er nog vele oude kerken waar doden worden vastgehouden door hun verbondenheid met het Aardse (en dat terwijl degenen die vanaf de kansel prediken beter zouden moeten weten dankzij hun theologische kennis).
