Er zijn mensen die er alles aan doen om de mensheid kennis bij te brengen. Zo was er een leraar die zó gedreven was dat hij veel van z’n vrije tijd besteedde om z’n pupillen extra te helpen met de leerstof. In zijn klas zat één leerling die erg moeilijk mee kon komen met de rest. Deze jongeman gedroeg zich nogal arrogant want hij kwam uit een rijke familie. En aangezien hij ‘van goede komaf’ was behoorde hij later natuurlijk een goede baan te krijgen waardoor hij zich in de hogere kringen kon blijven begeven.
Met heel veel moeite en opoffering van de leraar – en mede dankzij vele kruiwagens – lukte het deze leerling uiteindelijk om een goede baan, passend bij zijn status, te bemachtigen. Jaren later ontmoette deze oud-leerling de docent die hem vroeger zoveel geholpen had.
In eerste instantie wou hij doen of hij de oude man niet herkende, maar realiseerde zich dat hij dat niet kon maken, dus zei hij: ‘Dag meneer, wat leuk U te ontmoeten. Hoe gaat het met U?’
Blij verrast antwoordde de leraar: ‘Goed dank je, en met jou ook zo te zien. Zo heeft al ons harde werken voor en met jou toch nog z’n vruchten afgeworpen.’ Waarop de arrogante leerling zei: ‘Ach kerel, dat heb ik toch allemaal zélf moeten doen.’
Vol ongeloof en enigszins teleurgesteld keek de leraar hem aan, waarna hij knikte en zei: ‘Maar je weet dat hoge bomen veel wind kunnen vangen?’ De leerling keek z’n oude leraar gemeen aan en antwoordde: ‘En U weet toch ook dat die hoge bomen juist met alle winden meewaaien?’ Waarna hij zonder te groeten verder liep, de leraar onthutst achterlatend.
Mijn wijze vader zij altijd: ‘Kijk nooit naar iemand op, wat of wie ze ook zijn, want als je dat doet dan kunnen zij alleen maar neerkijken op jou!’
Veel liefs, Ans
